Rebyu #31 -- Praying with Paul: A Call to Spiritual Reformation ni D.A. Carson

Carson, D.A. Praying with Paul: A Call to Spiritual Reformation. Grand Rapids, Michigan: Baker Academic, 2014.

Sa napakaraming pinagkakaabalahan ng mga Kristiyano, mula sa ebanghelismo at pagdidisipulo hanggang sa teolohikal na edukasyon at panlipunang pagkilos, isa sa madalas na nakakaligtaan ay ang pananalangin. Partikular na nakatuon sa mga simbahan sa Kanluran, nananawagan ang prominenteng Amerikanong teologo na si D.A. Carson para sa isang repormasyon sa buhay pananalangin ng mga Kristiyano. Yamang ang repormasyon ng anumang aspekto ng buhay ispirituwal ng simbahan ay magaganap lamang kung iaayon ito sa Biblia, naniniwala si Carson na maisasagawa lamang din ang repormasyon sa pananalangin kung matututo tayong pag-aralan kung paano nananalangin ang mga karakter sa Biblia. Isa sa mga huwarang manunulat ng Biblia na makapagtuturo sa atin ukol dito ay ang apostol Pablo. Malaking pagbabago ang magaganap sa ating pananalangin kung susubukan nating pagnilayan ang mga presuposisyon, direksyon, nilalaman, at kagawian ni Pablo sa pananalangin.  

 

Orihinal na nagsimula ang aklat bilang serye ng mga lektura at sermon ni Carson ukol sa mga panalangin ni Pablo, na ibinahagi niya sa Church Missionary Society sa New South Wales noong Enero 1990. Naglatag siya sa aklat ng eksposisyon sa ilang piling teksto sa mga liham ni Pablo na naglalaman ng kanyang mga panalangin tulad ng 2 Tesalonica 1:1-12, 1 Tesalonica 3:9-13, Colossas 1:9-14, Filipos 1:9-11, Efeso 1:15-23, Efeso 3:14-21, at Roma 15:14-33. Ipinaliwanag niya ang mga pangunahing tema na umiiral sa maraming panalangin ni Pablo tulad ng pasasalamat sa Diyos para sa ispirituwal na paglago ng ibang kapwa Kristiyano, pananalangin na laging isinasaisip ang pagdating ng bagong langit at bagong lupa, hiling para sa paglalim ng higit na pagkakakilala ng simbahan kay Kristo, pananalanging nag-uugat sa pagmamahal sa kapwa, at panalangin na may pagkilala sa soberanya ng Diyos.

 

Liban sa mga ekspositoryong pagtalakay sa samu’t saring teksto sa liham ni Pablo, mayroon ding apat na tematikong kabanata ang aklat na nakatuon sa ilang mahahalagang usapin ukol sa pananalangin tulad ng pananalangin na nakatuon hindi sa sarili kundi sa kapwa, ilang mga madalas idahilan kung bakit hindi nananalangin (hal. pagiging abala, pagkahiya sa Diyos, pagkapuno ng galit sa kapwa, at kawalan ng gana), pananalangin na may balanseng pagtrato sa soberanya ng Diyos at kanyang pagiging personal, at mga ispesipikong payo ni Carson ukol sa pananalangin na natutunan niya sa ibang Kristiyano (hal. paghahanap ng regular na katuwang sa panalangin, pagsulat ng listahan ng panalangin, pagpaplano ng oras ng pananalangin, paghanap ng mga modelong Kristiyano na dapat tularan sa pananalangin, at pag-uugnay ng ating pananalangin sa ating pagbabasa ng Biblia).

 

Sa lahat ng mga kabanata ng aklat, ang pinaka teoretikal ay ang kabanata siyam na ukol sa pananalangin na ibinabalanse ang soberanya ng Diyos at kanyang pagiging personal. Para kay Carson, may dalawang kalabisan na dapat iwasan sa pananalangin. Ang una ay ang pananaw na dahil makapangyarihan ang Diyos, walang anumang mangyayari na hindi niya kalooban, kaya manalangin man o hindi ang Kristiyano ay wala ring mangyayari. Isa itong pagkakamali ng mga fatalist. Ang ikalawang pagkakamali naman ay ang pag-iisip na dahil personal ang Diyos at may moral na pananagutan tayong manalangin, nakasalalay sa kapangyarihan ng ating panalangin ang mga mangyayari, na hindi makakakilos ang Diyos kung hindi tayo mananalangin. Ito naman ang pagkakamali ng mga naniniwalang limitado ang kapangyarihan ng Diyos. Ani ni Carson, malinaw sa Biblia ang reyalidad ng dalawang bagay: 1. Makapangyarihan ang Diyos, walang pangyayari na hindi saklaw ng kanyang soberanya, at 2. May moral na pananagutan ang tao sa kanyang mga kilos.

 

Para sa iba ay kontradiksyon ang dalawang ito (i.e. kung absoluto ang kapangyarihan ng Diyos ibig sabihin ay walang moral na pananagutan ang tao dahil wala siyang malayang kilos-loob; kung may moral na pananagutan ang tao ibig sabihin ay limitado ang kapangyarihan ng Diyos). Ngunit para kay Carson, hindi ito kontradiksyon. Ang dahilan kung bakit hindi natin maunawaan ang malinaw na kaugnayan ng dalawang Biblikal na katotohanang ito ay dahil sa misteryo ng mismong kalikasan ng Diyos. Alam nating makapangyarihan (transcendent, sovereign) at personal ang Diyos, ngunit hindi natin alam kung paano nagkakaugnay ang dalawang katangiang ito ng Diyos. Kaya sa halip na bigyan ng malabis na atensyon ang isa kaysa sa isa, kailangang kapwa balansihin ang pananaw natin sa pagiging makapangyarihan at personal ng Diyos sa ating pananalangin. Sa halip na maging fatalistic at isiping huwag nang manalangin dahil mangyayari naman ang lahat ng dapat mangyari dahil sa pagiging makapangyarihan, dapat nating isipin na personal na Diyos ang ating Diyos, gusto niyang manalangin tayo sa kanya bilang ating Ama, at mas interesado siya sa relasyon natin sa kanya kaysa sa mismong laman ng ating panalangin. Sa kabilang banda, sa halip na isiping limitado ang kapangyarihan ng Diyos at kailangan niya ang ating panalangin upang makakilos siya, dapat nating maunawaan na kontrolado ng Diyos ang mga pangyayari at makakaasa tayong pinaka mainam ang kanyang plano. Kaya sa katanungan kung may pagbabago bang nagagawa ang pananalangin, hindi at oo ang sagot ni Carson. Hindi sa sentidong hindi mahika ang panalangin na nakasalalay sa kapangyarihan ng nananalangin. Ngunit oo sa sentidong ang mga pagbabagong pinlano ng Diyos na maganap ay magaganap sa pamamagitan nating mga nananalangin, dahil pinili niyang maging instrumento ang mga panalangin natin upang maganap ang mga itinakda niyang mangyari.

 

Ang mga paliwanag na ito ni Carson ay bunga ng kanyang paniniwala sa tinatawag niyang compatibilism. Ito ay ang pananaw na kapwa totoo alinsunod sa Biblia ang absolutong soberanya ng Diyos at ang pag-iral ng moral na pananagutan ng tao. Pinaka komprehensibo ang pagdadalumat ni Carson sa konseptong ito sa kanyang disertasyon para sa PhD New Testament Studies sa Cambridge University na Predestination and Responsibility: Elements of Tension-Theology in the Fourth Gospel against Jewish Background. Kalaunan ay isinaayos at inilimbag ito bilang Divine Sovereignty and Human Responsibility: Biblical Perspectives in Tension. Ang compatibilism ay muli niyang ipinaliwanag bilang dalawang kabanata ng aklat niyang How Long o Lord? Reflections on Suffering and Evil. Mula sa aklat na ito hinango ni Carson ang maraming bahagi ng kabanata niya sa Praying with Paul ukol sa pagbabalanse sa soberanya at pagiging personal ng Diyos sa ating pananalangin.

 

Ang sentral na pagnanasa ni Carson na tularan natin ang pananalangin ni Pablo ay kapansin-pansin sa paulit-ulit niyang pagbanggit sa tanong na “When was the last time you prayed along this lines?” at iba pang uri ng tanong na nagsisimula sa “When was the last time you prayed…” (nabanggit sa iba’t ibang pahina ng aklat tulad sa pahina 37, 41, 73, 90. 149, 155, at 176). Ang paulit-ulit na pagtatanong na ito ay kanyang pamamaraan upang pahintuin saglit ang mambabasa at pag-isipin kung gaano pa kalayo ang uri ng pananalangin natin sa pananalangin ni Pablo. Ito ay hindi upang makaramdam tayo ng pagkabagabag (bagaman kasali ito), kundi upang mas sikapin pa nating tularan si Pablo, yamang para kay Carson magkakaroon lamang ng repormasyon sa ating pananalangin sa pamamagitan ng pagkatuto mula mismo sa itinuturo ng Biblia ukol sa pananalangin.